.

Do Premiera RP Donalda Tuska

Szanowny Panie Premierze!

W 2006 roku opowiedział się Pan zdecydowania przeciw likwidacji 50 proc. kosztów uzyskania dla twórców. Wtedy był to postulat rządu PiS, a konkretnie min. Zyty Gilowskiej. Przytaczał Pan słuszne argumenty: twórca na swój dorobek pracuje długo. Dodajmy też, że często nawet spektakularna kariera kończy się szybko. Poza tym poniesione nakłady są niemożliwe do oszacowania. Jak słusznie Pan stwierdził prawo wprowadzono w dwudziestoleciu międzywojennym, dzięki inicjatywie Boya – Żeleńskiego i nawet komuniści nie odważyli się go zmienić. Dodajmy, że koszty ponosi się nie w roku uzyskania przychodu a wiele lat wcześniej. Uprawianie zawodu twórczego często nie daje możliwości etatowego zatrudnienia. Wymaga zachowywania szczególnego reżimu przez całe życie i powoduje dodatkowe obciążenie dla twórcy, jego rodziny, oraz pociąga za sobą skutki takie jak zrujnowane zdrowie. Twórcy sami pracują na swoje emerytury, nie otrzymując pomocy ze strony państwa, ale ich wkład do życia społecznego jest nieoceniony i nie daje się przeliczyć na pieniądze.

Pogłębiający się kryzys ekonomiczny dotknął wszystkie grupy. Twórców i naukowców także. Powstałe z tytułu likwidacji prawa do 50proc ryczałtowego odliczenia kosztów oszczędności dla budżetu Państwa byłyby niewielkie, a straty – niepowetowane. Twórcy to nie kilka medialnych gwiazd, a ogromna rzesza malarzy, artystów sceny, muzyków, pisarzy, naukowców i innych ludzi, o niezbyt znanych nazwiskach, których umysły, zdolności i praca wnosi wiele w nasze życie społeczne.

Każdy przedsiębiorca, bankowiec, handlowiec w ramach swojej działalności ma prawo do odliczania kosztów uzyskania przychodów. Twórcy też mają takie koszta, choć trudne są one do oszacowania i zweryfikowania przez urzędnika. Stąd też ryczałtowe 50 proc. Odebranie lub ograniczanie twórcom tego ryczałtu to dyskryminacja tej całej grupy społecznej. Grupy, która własnym wysiłkiem twórczym lub naukowym stymuluje również rozwój działalności dla innych podmiotów gospodarczych korzystających z powstałych utworów i w pośredni sposób wpływa na rozwój kultury i nauki, co przekłada się na rozwój gospodarczy kraju. Dyskryminowanie twórców i naukowców krajowych to strata, której nie da się odrobić. Nikt nie może nas, twórców zastąpić w osiąganiu światowego poziomu w nauce, muzyce, literaturze, sztukach plastycznych, estetyce dnia codziennego, z którą wszyscy się stykają.

W żaden sposób nie da się wytłumaczyć ograniczenia kosztów przychodu wysokością przychodu w jednym roku fiskalnym, gdyż na przychód ten twórcy i naukowcy często pracują wiele lat, a nierzadko przez cały okres swojego życia zawodowego.